In overeenstemming met artikel 4, lid 1, kwalificeert een entiteit als belastingplichtige voor de DDB wanneer zij de twee onderstaande drempels overschrijdt:
– het totale bedrag aan wereldwijde inkomsten dat door de entiteit is gerapporteerd voor het laatste volledige boekjaar waarvoor er een jaarrekening beschikbaar is, is hoger dan 750 000 000 EUR; en
– het totale bedrag aan belastbare inkomsten dat door de entiteit in de Unie in de loop van dat boekjaar is verworven, is hoger dan 50 000 000 EUR.
De eerste drempel (totale jaarlijkse wereldwijde inkomsten) beperkt de toepassing van de belasting tot bedrijven van een bepaalde omvang, namelijk de bedrijven die een sterke marktpositie hebben verworven waardoor zij relatief meer baat hebben van netwerkeffecten en de exploitatie van big data, en die bijgevolg hun bedrijfsmodellen opbouwen rond gebruikersparticipatie. Dergelijke bedrijfsmodellen, die leiden tot een grotere kloof tussen de plaats waar winsten worden belast en die waar waarde wordt gecreëerd, zijn de modellen die onder het toepassingsgebied van de belasting vallen. De economische positie van de bedrijven die als belastingplichtigen kwalificeren, moet worden gezien als een teken dat zij een groot aantal gebruikers kunnen aantrekken, wat noodzakelijk is voor de levensvatbaarheid van dergelijke bedrijfsmodellen. Bovendien is agressieve fiscale planning ook een praktijk die meer binnen de mogelijkheden van grotere bedrijven ligt. Om die reden is dezelfde drempel voorgesteld in andere initiatieven van de Unie, zoals de CCCTB. De drempel moet ook voor rechtszekerheid zorgen en het voor bedrijven en belastingautoriteiten eenvoudiger en goedkoper maken om te bepalen of een entiteit DDB-plichtig is, met name gelet op het feit dat sommige van hen mogelijkerwijs geen aparte administratie voeren van de inkomsten uit activiteiten die onder het toepassingsgebied van deze belasting vallen. Tevens moet hij kleine ondernemingen en starters van het toepassingsgebied van de belasting uitsluiten omdat de nalevingslasten naar alle waarschijnlijkheid een onevenredig effect op hen zouden hebben.
De tweede drempel daarentegen (totale jaarlijkse belastbare inkomsten in de Unie) beperkt de toepassing van de belasting tot gevallen waarin er sprake is van een aanmerkelijke digitale voetafdruk op het niveau van de Unie wat de onder de DDB vallende inkomsten betreft. Deze drempel wordt vastgesteld op Unieniveau om verschillen in marktgrootte die er binnen de Unie kunnen bestaan, buiten beschouwing te laten.
Indien het bedrijf tot een voor de financiële boekhouding geconsolideerde groep behoort, moeten de drempels worden toegepast op de totale geconsolideerde groepsinkomsten, zoals vastgesteld in artikel 4, lid 6.
Een bedrijf dat aan de twee bovenstaande voorwaarden voldoet, kwalificeert als belastingplichtige, ongeacht of het in een lidstaat dan wel in een niet-Unierechtsgebied is gevestigd. Afhankelijk van de plaats van vestiging van de belastingplichtige kunnen zich verschillende scenario's van DDB-plicht voordoen: een in een niet-Unierechtsgebied gevestigde belastingplichtige die DDB moet betalen in een lidstaat, een in een lidstaat gevestigde belastingplichtige die DDB moet betalen in een andere lidstaat, of een in een lidstaat gevestigde belastingplichtige die DDB moet betalen in diezelfde lidstaat.
